@Daniel_70
co sie porobiło w dzisiejszych czasach
jak pamiętam stare czasy to punkowcy zawsze byli anarchistami i sępili kasę na piwo czy wino
a tutaj stary punkowiec stawia definicje
- sprzedawca nieuczciwy i olewający to cwaniak i złodziej
a jak cwaniak i złodziej to ma twardą lachę, która ma mu zmięknąć i jeszcze nie POLAK
a cham
jak jeszcze napiszesz takiemu CHAMSKIEMU SPRZEDAWCY że zgłosisz sprawę na 1.POLICJE 2.DO PROKURATURY 3.DO ZUS-u 4.URZĘDU SKARBOWEGO i że mu NIE ODPUŚCISZ, że będzie twoje nazwisko i imię się mu śniło po nocach"
uwierz efekt będzie odwrotny
stary punkowcu wiedz że dobre imię, renoma czy też wiarygodność przedsiębiorcy należy do katalogu dóbr osobistych osoby fizycznej (jednoosobowa działalność gospodarcza lub działalność prowadzona w ramach spółki cywilnej, osoby prawnej (np. spółka z o.o. lub spółka akcyjna) oraz jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną (np. spółka jawna, partnerska czy komandytowa) chronionych przez prawo cywilne (art. 23 k.c. w zw. z art. 43 w zw. z art 33 ze zn. 1 k.c.).
Zgodnie z art. 24. § 1 kodeksu cywilnego przedsiębiorca, którego dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.
W przypadku dokonanego już naruszenia przedsiębiorca może dodatkowo żądać usunięcia skutków naruszenia, co może polegać w szczególności na złożeniu oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
Kolejnym żądaniem jest zapłata zadośćuczynienia lub zapłat na wskazany cel społeczny, a także naprawienie szkody majątkowej (np. wyrażającej się w utracie korzyści w postaci obniżonych zarobków). To ostatnie roszczenie wymaga szczególnego nakładu pracy przy zebraniu materiału dowodowego, a w konsekwencji jest trudne w praktyce.
Naruszenie może dotyczyć dóbr osobistych przedsiębiorcy, jak również jego pracowników – jako osób fizycznych. Często wypowiedzi konsumentów są kierowane w stosunku do konkretnych osób obwinianych np. za negatywne rozstrzygnięcie reklamacji lub innej prośby konsumenta.
Naruszenie może mieć miejsce zarówno przez wypowiedź publiczną (np. publikacja komentarza, oceny, wpisu na blogu czy też założenie strony internetowej) jak również przez wypowiedź indywidualną (np. pismo reklamacyjne, korespondencja kierowana do mediów, organów ochrony praw konsumentów, sądów).
Publiczny charakter naruszenia zwiększa jego dolegliwość dla przedsiębiorcy, a w konsekwencji zwiększa również odpowiedzialność podmiotu naruszającego oraz nakazuje inaczej ukształtować zasady usunięcia ewentualnych skutków naruszeń. Przykładowo, jeśli naruszenie ma miejsce w korespondencji indywidualnej to dla usunięcia jego skutków z reguły wystarczy oświadczenie skierowane listem poleconym, jeśli natomiast naruszenie miało miejsce jako publikacja w Internecie to usunięcie jego skutków będzie wymagało odpowiednio większego zaangażowania.
Zgodnie z art. 212 kodeksu karnego odpowiedzialność karną można ponieść za pomówienie przedsiębiorcy lub jego pracowników o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.
Zgodnie z art. 216 kodeksu karnego sankcjonowane jest również znieważenie innej osoby w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła.
Kwalifikowanym typem powyższych przestępstw jest ich popełnienie z wykorzystaniem środków masowego komunikowania.
Przestępstwa zniesławienia i zniewagi są ścigane z oskarżenia prywatnego, co oznacza, że wymaga ono od pokrzywdzonego przedsiębiorcy znacznego zaangażowania w celu doprowadzenia do skazania sprawcy. Niemniej jednak organy ścigania zobowiązane są wspierać pokrzywdzonego w wykryciu sprawcy i zebraniu dowodów z wykorzystaniem przepisów procedury karnej. Ułatwia to znacznie dotarcie do danych pozwalających na identyfikację sprawcy.
Groźba wszczęcia postępowania karnego i innych postępowań
Zdarza się, że korespondencja kierowana przez konsumenta „wzmocniona” zostaje również wskazaniem, że zaangażowane w sprawę zostaną rozmaite instytucje. Standardowo jest to Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Inspekcja Handlowa oraz rzecznik konsumentów, ale zdarza się również odwołanie do kompetencji Policji oraz prokuratora.
Groźba zainicjowania postępowania karnego w celu wywarcia presji na przedsiębiorcy (np. by uznał reklamację lub zwrócił pieniądze po odstąpieniu od umowy) często ma charakter bezprawny, gdyż może stanowić groźbę bezprawną w rozumieniu art. 115 § 12 kodeksu karnego, a próba zmuszenia innego podmiotu do określonego zachowania, na skutek zastosowania groźby bezprawnej może wypełniać znamiona przestępstwa określonego w art. 191 § 1 kodeksu karnego, zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 3.
Z analogicznych powodów niedopuszczalne jest również „wzmacnianie” swojej argumentacji groźbą naruszenia dóbr osobistych przedsiębiorcy przez rozgłaszanie negatywnych informacji w mediach.
Drogi satry punkowcy jak cie przedsiębiorca przy użyciu dobrego pełnomocnika - odpowiednio wykorzysta obowiązujące w kraju przepisy to raczej on Ci będzie się śnił po nocach
i nie mówię tutaj o homoboficznych wypowiedziach w stylu kto jest prawdziwym Polakiem bo na to są inne paragrafy
